Skuteczne metody poszukiwania pracy

Zaloguj się lub utwórz konto, by odpowiadać

Brak odpowiedzi

7 maj, 2010 - 01:14

admin

administrator

Offline

Dołączył: 09.06.2008

Sieć kontaktów osobistych: Pod tym pojęciem zwykle kryje się sieć rekomendacji, czyli poleceń i zbiór informacji o osobach, które są w stanie w znaczący sposób pomóc w znalezieniu pracy czy skutecznie skrócić czas jej poszukiwanie dzięki posiadanym informacjom. Dowodem tego jest często słyszany zwrot: „Dostałem pracę dzięki moim kontaktom”. Mimo nienajlepszych skojarzeń, jakie może to wyrażenie przywołać, należy z całym zdecydowaniem podkreślić, że w tym określeniu użytym w kontekście procesu poszukiwania pracy - nie ma nic negatywnego. Nie chodzi bowiem o nieformalny czy pozaprawny sposób pozyskania stanowiska, co kolokwialnie jest nazywane „załatwieniem pracy” czy też „przynoszeniem nowego pracownika w teczce”. W opisywanym przypadku chodzi o siec poleceń ustnych, czyli zbiór informacji. Idea posiadania sieci kontaktów zasadza się na zdolności wykorzystywania znanych sobie osób. Zwykle też zaczyna się działać poprzez informowanie członków bliższej i dalszej rodziny, w dalszym etapie próbujemy szukać wsparcia u przyjaciół, pośród kolegów i koleżanek ze szkoły, następnie poprzez znajomych z kolejnych miejsc pracy, pomocni mogą też być znajomi z klubu, wakacji itp. Zasadniczym ułatwieniem w tym przypadku podczas poszukiwania pracy jest to, że osoba poszukująca pracy nie działa wyłącznie jednoosobowo i w osamotnieniu, lecz zna grupę przychylnych jej ludzi, którzy mogą pomóc jej w poszukiwaniach.

Należy jednak zauważyć, że członkowie sieci wspierający nasze starania są w stanie udzielić nam pomocy jedynie w sytuacji, gdy będą znać cel naszych poszukiwań. A zatem powinniśmy ich w miarę szczegółowo poinformować jakiego rodzaju pracy poszukujemy. Ponadto musimy ich wyposażyć w wiedzę o sobie, o swoich umiejętnościach, doświadczeniach zawodowych i kwalifikacjach, a także o branży i rodzaju stanowiska. A zatem członkowie sieci kontaktów są w stanie udzielić bezcennej pomocy głównie wtedy, kiedy znają firmę poszukującą nowego pracownika, choć podmiot ten nie upowszechnia swych potrzeb kadrowych, bądź wprawdzie publikuje je, ale poszukujący pracy do nie dotarł do tych informacji. Wiele, szczególnie mniejszych, o kameralnych stosunkach współżycia wewnątrzogranizacyjnego, przedsiębiorstw prowadzi nabór pracowników właśnie w taki sposób – bez publikowania ogłoszeń, zdających się na rekomendacje współpracowników firmy. Powód takiego działania bywa najczęściej wypadkową pozycji firmy i jej zasobów finansowych. Działa tu bowiem zwykła kalkulacja ekonomiczna. Firma nie widzi powodu inwestowania w ogłoszenie lub agencję doradztwa personalnego, w sytuacji gdy można znaleźć człowieka własnymi siłami. (tzn. aktualni pracownicy wskażą odpowiedniego kandydata). Ponadto takie poszukiwanie gwarantuje podwójny sukces dla firmy. Pracodawca bowiem oszczędza pieniądze na kosztach poszukiwania, zaś pracownicy mają szansę dobrać sobie kolegę, który będzie w stanie wpisać się w ich kulturę pracy oraz w schemat zachowań nieformalnych, które wykształciły się podczas wieloletnich stosunków między pracownikami (zastępstwo, schematy przejawów koleżeństwa w sytuacjach kryzysowych, dbałość o reputację firmy), a poprzez rozmowy przedwstępne do kwalifikacyjnych, potencjalny kandydat będzie w stanie przedstawić się jako świetnie dopasowany do środowiska pracowników oraz profilu wymagań stanowiska, o które się ubiega. Z tego też powodu niektórzy pracodawcy w przypadku pozyskania wykwalifikowanego i oddanego firmie pracownika honorują nawet dodatkowym wynagrodzeniem (premią lub prowizją) pracownika, który przyczynił się do zdobycia nowozatrudnionego.

Osobiste kontakty wykorzystuje się także do uzyskiwania innych informacji, niż tylko wakaty, które to wiadomości mogą być przydatne w poszukiwaniu pracy. Dotyczy to przede wszystkim wiedzy ściśle branżowej, związanej z normami czy zachowaniami określonego środowiska gałęzi usług czy produkcji. Ponadto sieć kontaktów to także zwykle jedno z najbardziej aktualnych źródeł nie tylko adresów, ale katalogu personaliów służb zarządczych oraz miejsc i czasu okolicznościowych czy cyklicznych spotkań, na których warto bywać. Ponadto, zgodnie z prawem domina członkowie sieci kontaktów osobistych posiadają także dostęp do sieci kontaktów swoich przyjaciół i znajomych. To sprawia, że sieć przychylnych i pomocnych aplikantowi systematycznie rośnie, bo oprócz znajomych są jeszcze znajomi znajomych, których zawsze warto prosić o pomoc w przypadku zaistnienia zagrożenia naszej egzystencji. Z powyższego należy wysnuć wniosek, że często kolega ze szkolnej ławy sam niewiele może pomóc, ale może zarekomendować osobę poszukującą pracy, swojemu znajomemu, który jest członkiem kierownictwa lub innej kluczowej osobie tworzącej politykę kadrową firmy lub znającą plany rozwoju przedsiębiorstwa i budowy rezerw zasobów ludzkich.

Baza danych:

Zgodnie z zasadami gwarantującymi uniwersalność danych, przy budowie zarówno bazy firm, jak i sieci kontaktów należy zachować niezmierną staranność przy wprowadzaniu danych teleadresowych, obejmujących swą informacją również i tego, czego dowiedzieliśmy się od danej osoby. Klasyczna baza teleadresowa powinna zatem obejmować: imię i nazwisko członka sieci; miejsce jego zatrudnienia; dane teleadresowe, źródło informacji (np. informacja od szefa) i rezultat ( wskazówki, instruktaż lub polecenia, np. wysłać cv mailem najpóźniej do dnia 14 czerwca). Rosnąca proporcjonalnie do rozszerzającej się sieci kontaktów liczba danych musi być systematycznie porządkowana. Nieprzestrzeganie tego obowiązku prowadzi do mylenia nazwisk, zapominania o umówionych spotkaniach lub aktualnych ustaleniach i sprawach do załatwienia. Konsekwencje błędnie przywoływanych rekomendacji lub faktów okazują się zawsze daleko gorsze niż nawet brak możliwości powołania się na kogokolwiek wspierającego lub dowodzenia znajomości faktów lub zdarzeń związanych z miejscem pracy. Nasze pomyłki mogą być odczytane jako skłonność do okolicznościowego kłamstwa, co oznacza natychmiastową utratę wiarygodności wszystkiego, co nastąpi po zarejestrowaniu takiego zdarzenia.

W przypadku, gdy dzięki pomocy osoby z sieci kontaktów osobistych, starający się o pracę aplikant otrzymał kontakt i powziął konkretną wiadomość lub dyspozycję (adres i nazwisko osoby, która zajmuje się np. rekrutacja w firmie), należy niezwłocznie wykonać to zalecenie, zwykle wysłać pod wskazany adres aplikację z prośbą o wyznaczenie spotkania, na którym ubiegająca się o pracę osoba mogłaby osobiście porozmawiać na temat ewentualności podjęcia pracy. W takim też przypadku koniecznym jest powołanie się na osobę polecającą, wymieniając jej imię i nazwisko, a także funkcję, jeśli informacja ta może dodatkowo zidentyfikować osobę rekomendującego.

Należy zauważyć, że nawet jeśli aplikant otrzymał kontakt do osoby, która nie odpowiada bezpośrednio za rekrutację albo w danym momencie nabór pracowników nie jest prowadzony w firmie, to samo tylko spotkanie z osobą wpływu - jest również nieocenionym sukcesem. Stwarza bowiem perspektywę pozyskania sojusznika w mogącym w przyszłości nastąpić naborze pracowników. Każde spotkanie z osobą wpływu w firmie powinno być starannie przemyślane. Osnową rozmowy może być rozszerzenie informacji o interesującej branży, a sama zaś rozmowa może toczyć się wokół takich tematów jak: specyfika branży, charakter pracy zespołu, aby na końcu mieć możliwość przedstawienia własnej osoby jako tej, która chętnie poszukuje nowych wyzwań w pracy zgodnej z własnymi zainteresowaniami i wciąż poszerzaną wiedzą w tym zakresie. Skuteczną formą wzbudzenia przychylności może się także okazać ewentualna prośba o dalsze informacje na temat firm lub osób, z którymi warto porozmawiać w celu poszerzenia informacji mogących być również przydatnymi przy poszukiwaniu pracy. Jeśli rozmowa przebiegnie w miłej atmosferze, a aplikantowi uda się bez oznak sztuczności zaprezentować własną osobę bądź jako fachowca bądź entuzjastę danej dziedziny, rozmówca z dużym prawdopodobieństwem zapamięta to zdarzenie, ale nade wszystko osobę aplikanta.

Warto sobie uzmysłowić, że w firmach prowadzone są zwykle bazy danych dla rezerw kadrowych i zasobów ludzkich, a możliwość umieszczenia w nich naszego CV może sprawić, że kiedy proces rekrutacji zostanie rozpoczęty, pierwszym miejscem gdzie pracodawca będzie szukać kandydatów na powstałe wakaty, będzie właśnie firmowa baza danych. Dlatego jeśli tylko będziemy mieli taką sposobność umieszczajmy swoje CV we wszystkich dostępnych nam bazach.

Dla zobrazowania metody własnej prezentacji, posłużmy się literaturą przedmiotu, posiłkując się wykładem J. Taylor przedstawionym w książce pt.: „ Jak efektywnie poszukiwać pracy „ Kraków, 2006r.). Otóż zaleca się, by w każdej chwili móc dokonać krótkiej prezentacji na temat obszaru własnych kompetencji zawodowych i obszaru, w którym praca jest poszukiwana. W prezentacji tej powinniśmy zawrzeć wnioski z autoanalizy. Winien to być zwięzły komunikat, a jego treść przekazana w formie zrozumiałej i łatwej do zapamiętania. Podstawowymi elementami takiej prezentacji, oprócz imienia, nazwiska i kontaktu, są następujące dane:

ostatnio zajmowane stanowisko lub krótki opis celu funkcjonowania danego stanowiska w firmie, wraz z krótką charakterystyką wcześniejszego zatrudnienia
nasze kompetencje kluczowe (np. umiejętności i kwalifikacje, wiedza zawodowa, krótki opis najważniejszych osiągnięć);
krótka charakterystyka przyszłego miejsca pracy (charakterystyka branży, stanowiska pracy);
uzasadnienie dotyczące tego, jakie korzyści będzie miała pracodawca po zatrudnieniu nas w przedsiębiorstwie.

Taka prezentację dobrze jest przygotować w formie pisemnej, a także na nośnikach elektronicznych przy użyciu powszechnie znanych programów aplikacyjnych oraz zostawić rozmówcy na zakończenie spotkania, dla podkreślenia efektu i znaczenia rozmowy. Takie rozwiązanie nie tylko ułatwi rozmówcy zapamiętanie rozmowy, ale i zagwarantuje możliwość dostępu do koniecznych informacji, uzyskanych podczas spotkania, co w rezultacie zwielokrotni szansę na wybranie naszej osoby do ewentualnych dalszych etapów procesu kwalifikacyjnego.

Jak zostało to już wielokrotnie podkreślone, wykorzystywanie kontaktów osobistych lub informacji z sieci poleceń ustnych nie jest „załatwianiem pracy”. Każdy bowiem aplikant ubiegający się o pracę musi zawsze przekonać pracodawcę o tym, że spełnia kryteria rekrutacyjne, a pracodawca osiągnie swoje cele, zatrudniając go.

Reasumując, poszukiwanie pracy za pomocą sieci kontaktów jest metodą o wielkim znaczeniu praktycznym, polecaną także i absolwentom szkół i uczelni. Jej siła polega głównie na tym, ze w sposób szybki i bezpieczny (bo z polecenia przyjaciół lub znajomych) – poszerza się krąg firm i osób, które zostały skutecznie poinformowane o tym, że poszukujemy pracy, a dzięki podtrzymywaniu kontaktów można liczyć na osiągnięcie tego celu i w konsekwencji uzyskanie pracy w interesującym miejscu. Dzięki zastosowaniu tej metody może nastąpić uniezależnienie się od takich powszechnie dostępnych źródeł informacji jak: Internet, ogłoszenia prasowe. Jest to unikatowe źródło gromadzenia różnorodnych, bieżących informacji o rynku pracy.

Ogłoszenia w prasie codziennej i w priodykach specjalistycznych:

Odpowiadanie na ogłoszenia prasowe to jedna z najpopularniejszych metod ubiegania się o pracę. Obok prasy codziennej, ogłoszenia o pracy można także znaleźć także w czasopismach branżowych, które choć wydawane rzadziej, to skuteczniej trafiają w oczekiwania obu zainteresowanych stron, gdyż kierowane są o wiele precyzyjniej do profilu specjalistycznych grup zawodowych. (np. do popularnych, ale też specjalistycznych w swej treści czasopism należą między innymi Gazeta prawna czy Puls Biznesu).

Wybierając anons o pracy, na który zamierzamy odpowiedzieć, warto wiedzieć, w jaki sposób jego treść została przygotowana. Zadania związane z przygotowaniem naboru pracowników rozpoczynają się w wyniku konieczności utworzenia nowego lub aktualizacji istniejącego stanowiska pracy. Wówczas to pracownik i kierownik liniowy w porozumieniu z komórkami odpowiedzialnymi za organizację przedsiębiorstwa i kadry sprawdzają, czy opis stanowiska zawiera wszystkie zaktualizowane informacje na temat zakresu obowiązków i miejsca pracownika w strukturze organizacyjnej. W pracach przygotowawczych określane są w szczególności kryteria dotyczące wykształcenia, doświadczenia zawodowego i cech charakteru, zespołu czynników niezbędnych do efektywnego funkcjonowania na tym stanowisku. Mając na uwadze cel stanowiska, bieżącej analizie i ewentualnym innym korektom podlega także pozostała struktura organizacyjna. A zatem z uwagi na częstokroć ogromne, tym większe im mniejsza jest firma, zmiany w jej funkcjonowaniu, spowodowane zatrudnieniem nowego pracownika, powinniśmy zrozumieć konieczność prowadzenia wieloetapowego procesu rekrutacji oraz mnogości i szczegółowości pytań zawartych w ankietach aplikacyjnych.

W standardowych ogłoszeniach o prace zwykle zamieszcza się następujące informacje:

dane pracodawcy,
nazwa stanowiska i miejsce zatrudnienia,
skrócony opis obowiązków lub zadań zawodowych;
oczekiwania wobec kandydata;
informacje o tym, co oferuje firma na danym stanowisku,
sposób składania aplikacji;
klauzula o ochronie danych osobowych.

Często też, wzorem praktyki firm ponadnarodowych lub publicznych podaje się roczne wynagrodzenie za pracę na stanowisku wakującym i sposób obliczania tego wynagrodzenia.
W przypadku zaś tworzenia nowych miejsc pracy, prosi się aby wraz z CV i LM (listem przewodnim, zwykle nazywanym listem motywacyjnym od ang. Letter of Motivation) aplikant sam wycenił swą pracę.

Nie wymaga szczególnego dowodzenia bezwzględna konieczność poddania przez kandydata szczegółowej i wnikliwej analizie treści ogłoszenia. Zawarte w anonsie informacje są bowiem bezpośrednią wskazówką do tego, jakich wiadomości pracodawca oczekuje w aplikacji, o co przede wszystkim będzie pytał, i co będzie poddawał ocenie podczas rozmowy kwalifikacyjnej.