Dlaczego kobieta to dobry pracownik

 
 
           
    Dlaczego kobieta to dobry pracownik 
 


Kobiety są ukierunkowane na wypełnianie swoich obowiązków

Z natury płeć żeńska ma zaprogramowane w głowie, że tylko my możemy podołać wszystkim tym zadaniom, które zrzuca na nas los. Często zakładamy, iż mężczyźni nie będą w stanie ogarnąć tych bardzo przyziemnych a zarazem odpowiedzialnych zadań domowych tj.: pranie, sprzątanie, gotowanie. Nie próbujmy raczej zlecać panu domu robienia prania. W większości przypadków  (zresztą beznadziejnych i niereformowalnych) możemy spodziewać się, iż nie wpadnie on na to, że można posegregować je kolorami i co ważne, wyprać je osobno. W wyniku tych działań nie raz „ucieszymy się” z nowego koloru naszej ulubionej bluzeczki, który eksperymentalnie wymyślił nasz partner.
Zrażona powyższym doświadczeniem, dobra gospodyni następnym razem pranie zrobi sama a głowa domu będzie mogła odpocząć w tym czasie przed telewizorem, tłumacząc sobie i partnerce: Wiesz przecież  kochanie, że ty to zrobisz lepiej…
Podobnie w pracy, kobiety często nie mają zbytniego zaufania do innych i dlatego są przekonane, że lepiej zrobić coś samemu niż liczyć, że ktoś nas wyręczy. Jednakże gdy kobieta piastuje stanowisko kierownicze, bardzo skrupulatnie sprawdza powierzone innym prace, gdyż odpowiedzialność zarówno za obowiązki swoje jak i podwładnych, ma wpisane w genach dobrej gospodyni (efekt starań męża podczas prania będzie musiała założyć na siebie lub wyrzucić, czym narazi się na straty).

Kobiety stosują tzw. zaufanie ograniczone

Ufamy innym ale niezupełnie. Nie jest tak, iż kobieta wietrzy wszędzie podstęp i nawet gdy komuś mówi o pełnym do niego zaufaniu, to są to słowa rzucane na wiatr. Większość pań po prostu stara się wierzyć w działania innych lecz ma świadomość niedoskonałości materiału (zaufanie raz nadszarpnięte trudno odbudować). Gdy nie można zaufać dzieciom (bo mają 101 pomysłów na minutę, czasem niezbyt mądrych) lub zdolnościom naszego partnera przy pracach domowych, trudno mieć inny pogląd na życie.
Brak zaufania do działań innych pracowników to z całą pewnością pozytywna cecha pożądana w pracy. Każdy pracodawca ucieszy się w duchu na myśl o darmowej kontroli jakości przeprowadzanej przez panie pracujące w jego firmie.

Kobiety doskonale radzą sobie z monotonią

Mężczyźni częściej popadaj w nudę przy pracy (i częściej poszukują dodatkowej rozrywki, np. gry komputerowe, by urozmaicić sobie dzień w pracy). Panie są przyzwyczajone do nudnych obowiązków w domu, przy dzieciach itp., więc jeśli w pracy są skazane na monotonne działania, radzą sobie z nimi całkiem nieźle. Przecież nie ma wielkiej różnicy w podcieraniu dziecku noska i np. przybijaniu pieczątek przez 8 godzin.

Kobiety przystosowane są do ekstremalnych zadań

Zakupy to zmora każdego faceta a kobiety daje radę – tyle w nich drzemie pokładów cierpliwości. Dla mężczyzny przebieranie tysiąca fatałaszków w poszukiwaniu tego jednego, najbardziej trendy, jest nie do przyjęcia a przecież ta zdolność jest niesamowicie przydatna w wielu zadaniach pracowniczych. Cierpliwość w poszukiwaniu najlepszych rozwiązań nie jest dla pań mozolnym i niewykonalnym zadaniem. To właśnie daje nam przewagę nad rodem męskim: gdy trzeba potrafimy poszukiwać aż do skutku a przy tym jesteśmy wymagające co do efektów naszych działań – muszą być one jak najlepsze skoro poświeciłyśmy im nasz cenny czas.

Kobieta jest słaba. I dobrze jej z tym

Z męskiego punktu widzenia kobieta jest słaba. Wykorzystując tę cechę, biedne, nieporadne panie potrafią niejednego zachęcić do współpracy i w efekcie np. pozyskać strategicznego klienta, który jako prawdziwy mężczyzna nie będzie przecież w stanie odmówić płci słabszej. I tak w imię genetycznego uwarunkowania panie mają niezwykłą broń do wykorzystania również na poczet działań firmy.
Oczywiście kobiety potrafią być twarde gdy trzeba, bo kto dałby radę pozbierać się najszybciej w trudnych sytuacjach.  Gdy trzeba pogodzić tak wiele obowiązków spoczywających na damskich barkach, musimy być zaradne i często nieugięte aby nic nie wymknęło się nam spod kontroli.
Tą ważną myśl przekazuje nam i stara mądrość: „Gdzie diabeł nie może tam babę pośle”.

Kobieta jest na swój sposób dyskretna

Płeć piękna potrafi grać niczym wytrawny aktor w sztuce teatralnej. Nie wychwala swoich zasług zbyt głośno, choć doskonale zdaje sobie z nich sprawę. Kobiety maja świadomość, że niektóre sprawy trzeba uzmysłowić swojemu partnerowi delikatnie. Z tej więc przyczyny lepiej znaleźć taki sposób przekazywania informacji, by ten myślał, że odkrył to sam i to absolutnie bez niczyjej pomocy. Jest to układ idealny: mężczyzna chodzi dumny jak paw, a my mamy poczucie dobrze spełnionego obowiązku i trochę radości, bo przecież nie często zdarza się by nasz partner chodził pięknie wyprostowany  z wszechobecnym uśmiechem na twarzy.
Z tego też względu nasz szef może liczyć na dyskretną pomoc z naszej strony. W końcu szef również potrzebuje od czasu do czasu uśmiechnąć się, gdy wpadnie na jakąś genialną myśl.

Kobieta jako bezcenny nośnik informacji

Często mówi się, że kobiety do plotkary. Owszem na romantycznej randce może to być cecha niepożądana, jednakże  na polu zawodowym umiejętność komunikacji jest niewymiernym skarbem. W zawodach gdzie kontakt z klientem jest wymagany, panie odnajdują się znakomicie, a pracodawcy chętnie je na tych stanowiskach obsadzają, umiejętnie wykorzystując ten niezwykły dar natury.
Ale nasze tzw. gadulstwo ma też inny, często niedoceniany, aspekt. W ten oto sposób najlepiej pozyskać cenne informacje. Wyobraźmy sobie, że idziemy z przyjaciółkami na kawę (oczywiście bezalkoholową). Rozmowa toczy się swobodnie a my już wiemy, że w tym roku mieszkania pójdą w górę (bo Ania jest agentką nieruchomości) i lepiej się ubezpieczyć, bo w tej i tej dzielnicy grasują złodzieje (doskonale o tym wie przecież Wanda, policjantka z powołania) a akcje pewnej firmy drastycznie pójdą w górę, gdyż dostała wielką dotację unijną (zapewnia Iza, makler giełdowy). I po kawie zostaje tylko wspomnienie, ale wspomnienia są bezcenne.
Mając w głowie taki zasób różnych informacji (ważne i te mniej ważne), płeć piękna jest wyposażona w dodatkowy atut gotowy do wykorzystania w życiu, pracy i ogólnie pojętej rzeczywistości. A jak powszechnie wiadomo żyjemy w świecie gdzie informacja jest na wagę złota.

Kobiety budzą zaufanie

Ważnym powodem, dla którego panie są świetnymi pracownikami jest również fakt, iż płeć piękna jest godna zaufania. Przecież to właśnie kobiety są matkami i opiekunkami, z tego też powodu jednoznacznie przypisuje się im takie cechy jak: współczucie, miłość , zaufanie. Od nich oczekuje się większej wyrozumiałości i uczuciowości. Klient ma więc zazwyczaj więcej zaufania do kobiet niż do płci przeciwnej, gdyż uświadamia sobie doskonale tą cechę.

Kobieta potrafi…

Jeśli na głowie kobiety spoczywa obowiązek wychowywania dzieci, nierzadko dokonuje ona cudów. Gdy nagle okazuje się, że jej latorośl ma arcytrudne zadanie domowe, z którym ma wielki kłopot, mama potrafi wyciągnąć dziecko z opresji i tak długo będzie drążyć podręczniki, zeszyty i inne pomoce naukowe, aż dojdzie do satysfakcjonujących rezultatów. Ostatecznie zadzwoni nawet do teściowej – emerytowanej nauczycielki – by rozwiązać  zadanie i zapewnić sobie spokój.
W ten właśnie szybki i perfekcyjny sposób kobieta potrafi przyswajać sobie wiedzę (często nową ale i tą odgrzebaną gdzieś w czeluściach nieogarnionego umysłu).  Jak bowiem mogłaby kiedykolwiek jeszcze spojrzeć w twarz pedagogowi swojej pociechy – ta myśl napędza ją chęcią zdobywania potrzebnej wiedzy – wie o tym, że uczniowie mają specyficzne powiedzenie tłumaczące wszystko: „Jeden? Jak to? Mama mi przecież pomagała!”
Jak widać powyżej, istotnym walorem płci pięknej jest szybkie uczenie się. Zwłaszcza w sytuacjach stresowych, podbramkowych, jest ona w stanie szybko myśleć i dążyć do pełnego rozwiązania. Mało tego, nie lubi gdy źle się o niej mówi i zrobi wszystko by pokazać swoje kompetencje (nawet gdyby miała iść na dodatkowe studia).

Kobiety są ambitne

Panie wiedzą, że bez pracy nie ma kołaczy a bez wykształcenia nie ma dobrej posady. Zatem z uporem reklamowego świstaka „co zawija w te sreberka”, ambitnie kształcą się i kształcą by osiągnąć zamierzony cel. Czasem okupują to wielkim poświęceniem wobec rodziny i siebie samej a czasem mają więcej szczęścia i wszystko idzie jak po maśle. To babcia zaopiekuje się dziećmi i mężem (nie da się przecenić faktu, że kapuśniaczek najlepiej smakuje u mamusi), a innym razem akurat profesor ma dobry humor i wreszcie ma współczucie dla ludzi.
W obecnych czasach świadomość dobrego wykształcenia jest coraz wyższa. Zatem i kobiety dążą do tego by więcej wiedzieć i więcej znaczyć. Wdzierają się z impetem w dziedziny zarezerwowane dotychczas dla mężczyzn. Nie chcą być odrzucane społecznie tylko dlatego, że „damie nie wypada”…
Kobiety pod tym względem stają się coraz bardziej zaborcze… ale to dobrze – nasi mężczyźni nie mają nic przeciwko, chętnie dzielą się swoją pracą, bo pensję i tak mają często wyższą.

Kobieta – piękno samo w sobie

Nie da się nie doceniać faktu, że pani-pracownik, wprowadza do firmy nutkę kobiecości, delikatności, subtelności. Panie zazwyczaj roztaczają wokół siebie przyjazną atmosferę. Z tego też względu w większości firm, dąży się do tego by zatrudniać obok panów także i panie. Pracodawca ma świadomość , iż kobieta jest ozdobą przedsiębiorstwa i może być cennym nabytkiem dla zakładu pracy.
Kobieta jest  zatem ważnym elementem – wiążącym w doskonałą całość – świat, w którym żyjemy. Bez niej rzeczywistość byłaby chaotyczna i niekompletna. Jako pracownik jest niezastąpiona i potrzebna każdej firmie. Jest nieocenioną pomocą w każdej sytuacji, a przy tych wszystkich ważnych cechach, upiększa swoją osobą otoczenie, w którym się znajduje.
Na współczesnym rynku pracy, płeć piękna równoprawnie konkuruje z mężczyznami i nie zamierza snuć się w ich cieniu. Dzisiejsza kobieta jest ambitna, w pełni wykorzystująca swoje atuty i świadoma siebie. Zmiany jakie zachodzą w jej postawie świadczą o ciągłym i nie przerwanym rozwoju. By tego nie zaprzepaścić powinna przyświecać nam na każdym kroku myśl: Oby do przodu panie!
 
Autor: Barbara Krzemińska-Pasternak